Jak sadzić i uprawiać łubin?

Wszystko, co musisz wiedzieć o uprawie łubinu

Łubin nie pozostaje niezauważony w ogrodzie: jego kwiaty tworzą duże, wyprostowane, bardzo kolorowe pędy. Niezależnie od tego, czy jest to roślina jednoroczna, czy wieloletnia, uprawa łubinu jest łatwa i wymaga niewielkiej konserwacji.

Charakterystyka łubinu

Typ: roślina kwiatowa i kwitnąca
Wysokość: 0 do 30 cm, 30 do 60 cm, 60 do 80 cm
Kolory kwiatów: czerwony, biały, różowy, żółty, pomarańczowy, fioletowy, niebieski
Nazwa owocu: nasiona łubinu
Pożądana ekspozycja: słonecznie
Rodzaj gleby: normalna, osuszona, świeża
Liście: liściaste
Konserwacja: łatwa w utrzymaniu
Odkażacz: nie
Choroby: botrytis
Odmiany: łubin biały, łubin żółty, łubin niebieski, łubin łubin, łubin karłowaty

Odmiany łubinu

ten łubin (Lupinus) należy do rodziny roślin strączkowych, podobnie jak soczewica, fasola i soja. Przechwytuje azot atmosferyczny, aby część go rozprowadzić w glebie. W ten sposób przyczynia się do urodzajności ziemi. Występuje naturalnie w wielu częściach świata, w tym w Europie.

Istnieją roczne odmiany i odmianyłubin wieloletni (Lupinus polyphyllus). Pierwsza kategoria skupia gatunki z jadalnymi nasionami. We Francji najszerzej uprawiany jest łubin biały (Lupinus albus). Zbiory osiągają 25 000 ton rocznie. Nasiona łubinu wieloletniego (Lupinus polyphyllus) nie mogą być spożywane.

Łubin może osiągnąć wysokość od 30 cm do 1,50 m w zależności od gatunku. Jej cięte liście, w rozety, są ozdobne, a kwiaty występują w wielu kolorach: białym, żółtym, różowym, czerwonym, fioletowym, niebieskim… W niektórych odmianach mogą być też dwukolorowe. Łubin jest następnie uprawiany jako roślina kwitnąca. Nadaje się na rabaty, obrzeża, nasypy lub może być posadzony wzdłuż ściany. Odmiany karłowate osiedlają się w pojemnikach, na tarasie lub balkonie.

Sadzenie łubinu

Zaleca się sadzenie łubin jesienią lub wiosną, sprzyjając tworzeniu małych kępek o wielkości 3-4 stóp na m2. Odpowiednia dla nich jest dobrze wentylowana gleba bez nawozu. Byliny dzielą się jesienią, odcinając bryłę korzeniową rośliny. Każda część jest przeszczepiana osobno. Na pierwszym mrozie kroimy łodygi. Takie działanie zapewnia lepszą regenerację na wiosnę.

W trosce o łubin

Konserwacja ogranicza się do usuwania wyblakłych szypułek kwiatowych, aby szypułka nie wyczerpywała się wytwarzając nasiona. Podlewanie jest przydatne tylko podczas suszy. W czasie upałów (lub długotrwałej suszy) nie wahaj się podlewać łubinów wieczorem, aby uniknąć parowania w ciągu dnia.

W przypadku łubinu wieloletniego jesienią przyciąć łodygi i żółte liście na poziomie gruntu. Jeśli zimy w Twojej okolicy są bardzo mroźne, mulczuj stopę dobrą warstwą martwych liści lub słomy, którą usuniesz na początku następnej wiosny.

Wrogowie i choroby łubinu

Łubin słynie z odporności i odporności na choroby. Jest odporny na ujemne temperatury do -25°. Jednak na początku wzrostu pozostaje podatny na mszyce i ślimaki. Uważaj też na atakimączniak.

Zastosowania łubinu

tenuprawa łubinu (Lupinus) służy do robienia bukietów, wystarczy przeciąć łodygę kwiatową u podnóża łodygi.

Kwiat łubinu występuje w postaci wielobarwnych szyszek. Roślina produkuje go przez całe lato. Złożona z wyprostowanych i zwartych kiści o wysokości od 50 do 60 cm, roślina ta bardzo dobrze przystosowuje się do rabat i dzikich ogrodów. ten rozkwit jest hojny i wnosi do ogrodu dużo koloru i zmysłowości, zwłaszcza na rabaty i rabaty.

Po stronie odmiany jadalne, ziarno gotuje się jak ciecierzyca. Jest moczony przed gotowaniem. Po 20 minutach w szybkowarze jest gotowy do podania jako danie gorące lub zimne. Jego smak wzmacniamy kminkiem, papryką lub zielonym anyżem.

Wreszcie łubin jest również interesujący jako roślina polepszacza, która umożliwia wzbogacenie gleby wazot. Ponieważ odzyskuje azot z powietrza, przetwarza go w glebie i ogranicza stosowanie nawozów pod kolejne uprawy; to jestnawóz zielony. Umożliwia również produkcjęłubineks, nawóz naturalny i ochronny.