Jak sadzić i uprawiać taro?

Wskazówki i porady dotyczące uprawy „kapusty pekińskiej”

Uprawiane ze względu na walory ozdobne lub do spożycia, taro to roślina warzywna, która nie przestanie Cię zaskakiwać!

Charakterystyka taro

Rodzaj: roślina warzywna
Wzrost: od 80 cm do 1 m²
Kolory kwiatów: Biało żółty
Kolory liści : jasnozielony, średni zielony, ciemnozielony, fioletowy
Pożądana wystawa: słonecznie
Typ gleby: humus, glina
Listowie: przestarzały
Wegetacja: wieloletnia
Utrzymanie: częste podlewanie
Odkażanie: nie
Choroby: czerwony pająk, ślimaki, ślimaki

Pochodzenie i cechy szczególne taro

ten Taro, znany również jako "colocase des ancients" lub "chou de Chine", jest ozdobna roślina liści ale które można również uprawiać w celu spożycia cebuli. Pochodzące z Azji, a dokładniej z Birmy, taro należy do rodziny Araceae i jest uprawiane od wieków przez Egipcjan i Rzymian.

We Francji taro jest uprawiane raczej jako roślina ozdobna, podczas gdy w strefach tropikalnych spożywa się jego bulwy, ale także liście.

Jest około 1000 odmiany taro na całym świecie. Niektóre odmiany osiągają 1,80 m, jak antiquorum „Czarna piękność”. Xanthomosa violaceum oferuje jadalne bulwy o różowym miąższu, podczas gdy zjadane są młode ogonki „Colocasia esculenta” („ucho słonia”). Większość gatunków taro ma duże liście, które czasami są jasnozielone, metalicznie zielone lub ciemnozielone, a nawet fioletowe.

Cnoty i zastosowania taro

ten kapusta pekińska ma bardzo ważną moc odżywczą. Ponadto jej cebula i liście zawierają wapń, żelazo, liście są również bogate w witaminy A, B i C.

Zauważyć : ze względu na zawarty w nim szczawian wapnia, konieczne jest ugotowanie taro przed jego spożyciem (czasami konieczne jest nawet kilkakrotne gotowanie), aby nie podrażnić skóry, ale także błon śluzowych jamy ustnej i gardła.

Sadzenie Taro

Taro należy umieścić na żyznej, gliniastej glebie i w miejscu nasłonecznionym. Sadzi się ją w ziemi w kwietniu-maju, zakopując bulwę na około 30 cm. Podobnie jak ziemniaki, konieczne jest posmarowanie roślin masłem.

Taro uprawia się również w doniczkach, w glebie bogatej w próchnicę. Niektóre odmiany lubią być nawet umieszczane w misce, bez zwilżania całej bryły korzeniowej.

Uprawa i utrzymanie taro

Niezbędne jest regularne podlewanie i dostarczanie nawozu, z wyjątkiem stawu, w którym rozwijają się ryby. Niezbyt odporna, zimą roślina ta musi być ściółkowana. W przypadku hodowli kontenerowej możliwe jest umieszczenie ich w pomieszczeniach na zimę.

Mnożenie taro

Możliwe jest oddzielenie rozłogu wytworzonego przez pąki i umieszczenie go w glebie bogatej w próchnicę, ale także oddzielenie bulw od rośliny matecznej. Sadzonki przez odrzucenie polegają na pobraniu części wierzchołka bulwy i szybkim jej przesadzeniu.

Zbiór i konserwacja taro

W przypadku odmian o zielonych lub czerwonych ogonkach można w razie potrzeby usuwać młode pędy. Z kolei bulwy zbiera się około 6 miesięcy po posadzeniu. Dla lepszej konserwacji wskazane jest ich obieranie i zamrażanie. Ich smak przypomina, w zależności od odmiany, słodkie ziemniaki lub bardziej pikantne potrawy. Liście powinny być szybko zjedzone. Uważaj jednak, aby wrzucić pierwszą gotującą się wodę, aby ugotować je np. w mleku kokosowym.

Choroby i szkodniki Taro

Bulwa uprawiana w zbyt wilgotnym środowisku może ulec gniciu.
Szkodniki, które mogą zaatakować twoją rośliny taro to czerwone pająki, a także ślimaki i ślimaki. Aby zwalczyć pierwsze, wskazane jest utrzymywanie lekko wilgotnych liści, gdyż czerwone pająki przyciąga sucha atmosfera.