Którą stronę wybierzesz?
Niedzielny stół lub posiłek z przyjaciółmi, jest wiele okazji, aby chcieć ustawić ładny stół do jedzenia. Starannie dobieramy dania, te na słoneczne dni, czy te nowiutkie, specjalnie kupione. Wyciągamy szklanki, które czasem bardzo długo czekały za szklaną gablotą lub te, których używamy na co dzień tak bardzo, że je kochamy. Możemy nawet dopracować szczegóły, aby wypróbować małe ozdoby z kwiatami, ozdobami na środku lub plakietkami imiennymi. Wreszcie wybór ręcznika: na co zdecydujesz? Serwetki papierowe czy płócienne? Po której jesteś stronie?
W obozie serwetek płóciennych
Stosowanie serwetki sięga czasów starożytnych Rzymian, ale serwetka płócienna, jaką znamy, pojawiła się na naszych stołach dopiero w XV wieku. Jest to również niezbędne, ponieważ nadal jemy palcami, co oznacza konieczność częstego ich wycierania. W XVIII wieku ręcznik stał się przedmiotem dekoracyjnym i służył jako wyznacznik społeczny, o czym świadczy wyrażenie „nie mieszamy ściereczek z ręcznikami”. Serwetka jest piękna, ozdobiona koronkami, jedwabistymi tkaninami i haftem. Właśnie z tego powodu kochamy ją dzisiaj swoją cenną stroną. Serwetka nigdy nie jest wybierana nieszkodliwie, jest owocem refleksji, często zgodnej z obrusem. Wybór serwetki płóciennej to gdzieś wybór wyrafinowania i chęć „uświęcenia” posiłku. Co więcej, niektóre rodziny przekazują bieliznę domową jako prawdziwe dziedzictwo. Dlatego to normalne, że wybór serwetki z tkaniny jest oczywisty: używając tych serwetek, wnosimy na stół odrobinę ducha przodków. Istnieje oczywiście duch rodzinny, który wynika z używania serwetek z materiału. Pierścionek na serwetkę jest doskonałym przykładem: niezbędny przy używaniu tego rodzaju serwetki jest przedmiotem symbolicznym, ponieważ każdy, kto ma go w domu, jest z konieczności członkiem rodziny. Tkanina serwetka jest nie tylko dla tych, którzy patrzą w przeszłość, ludzie patrzący w przyszłość również mają swoje racje. Przede wszystkim serwetka nie jest jednorazowa. Gdy chcemy zmniejszyć ilość odpadów, ręcznik papierowy jest często naszym wrogiem, nawet jeśli ten ostatni może jednak trafić do kompostownika (nic poważnego!) Ale nie zapominajmy, że ręczniki papierowe są najczęściej owinięte w folię, więc ręcznik z tkaniny wygrywa na tym obszarze. 
W obozie ręczników papierowych
Zwolennicy ręcznika papierowego mogą oczywiście ripostować, że do czyszczenia bielizny domowej trzeba jednak zużywać wodę i detergenty, co czyni rzecz mniej ekologiczną. Poza tym potrzeba czasu, kiedy tak łatwo jest zmienić ręcznik papierowy przy każdym posiłku. To jeden z powodów, dla których ludzie coraz częściej sięgają po to rozwiązanie. Liczy się nie tylko praktyczność, ale także to, że papierowa serwetka pozwala niemal za każdym razem stworzyć nowy stół. Podczas gdy serwetka płócienna jest inwestycją, serwetka papierowa dzięki swojej niskiej cenie ułatwia pękanie i posiada asortyment serwetek w różnych kolorach i wzorach. Ciężko byłoby kupić serwetki materiałowe z flamingami, ponieważ wzór może z czasem wypaść z mody, ale z serwetką papierową nie wahamy się ani chwili! To przede wszystkim wachlarz możliwości, jaki nam oferuje: złote serwetki na Nowy Rok, serwetki z jajkami na Wielkanoc, serwetki w paski na stół ogrodowy itp. Nasze pragnienia dotyczące dekoracji stołów nie mają granic. Trzeba przyznać, że papierowa serwetka nie jest tak wytworna jak jej starsza siostra z materiału, ale pewna, że nieskazitelna serwetka z materiału jest lepsza niż serwetka, która źle się zestarzała. Trzeba przyznać, że serwetka wymaga konserwacji, a czasem nawet babcinych środków, jeśli chodzi o usuwanie plam takich jak wino czy truskawki. Przy dzisiejszych napiętych harmonogramach, spójrzmy prawdzie w oczy, że używanie ręcznika papierowego znacznie ułatwia nam życie. Są też dania, których nigdy nie powinno się jeść z serwetkami z materiału: jedzenie krewetek palcami koniecznie wymaga użycia papierowej serwetki, chyba że przez cały tydzień chcesz pachnieć skorupiakami na obrusie. Wreszcie serwetki materiałowe lub papierowe, o ile można je złożyć (i wytrzeć), wystarczy powiedzieć „tak” tylko dwa razy! W końcu to zależy kto, jak i kiedy.